นั่งคิดอยู่หลายวันว่าจะให้ Blog หมายเลขที่เราชอบมากและมีความหมายหลายอย่างทางด้านคอมพิวเตอร์อย่าง 256 นี้เขียนอะไร

มีร่างไว้ 2-3 Blog ด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องมือถือหรือเรื่องโครงการที่กำลังจะทำ แต่สุดท้ายก็ขอเลื่อน Blog เหล่านั้นไปไว้อันอื่นเพื่อเขียน Blog สำหรับสิ่งที่"มีค่า"กับเราจริงๆ

ครั้งหนึ่งเคยได้ยินบทสัมภาษณ์ของนักดนตรีชาวต่างชาติผู้แต่งเพลงประกอบภาพยนตร์ฮอลลีวูดเรื่องหนึ่ง พิธีกรถามว่า "เพลงมีความสำคัญต่อภาพยนตร์อย่างไรบ้างคะ" เค้ายิ้มและตอบมาว่า

"ถึงเพลงจะปรากฎเพียงช่วงสั้นๆในหนัง แต่เพลงนี่แหละจะทำให้คนจดจำหนังเรื่องนั้นตลอดไป

แค่เพียงโน้ตสองสามตัวที่ขึ้นมาก็จะทำให้ภาพของหนังทั้งเรื่องปรากฎต่อหน้าได้ทันที"

ฉันใดก็ฉันนั้น เพลงที่ประกอบ"ชีวิต"ก็คงไม่ต่างจากกุญแจของหีบความทรงจำที่เมื่อใดก็ตามที่เพลงนั้นๆดังขึ้นมา ภาพแห่งความหลังทั้งหมดก็จะกลับขึ้นมาอีก หรือที่เค้าเรียกว่า

"เพลงแห่งความหลัง"

เมื่อคืนนี้ฝันถึงคนเก่าอีกแล้ว ฝันตั้งแต่เข้านอนยันเช้า แม้จะตื่นมาหลับต่อกี่ทีก็ยังฝันต่อเนื่อง ทุกอย่างเหมือนจริงมากจนเกือบจะโทรไปหาตอนตื่นนอน... แต่ก็ยั้งมือไว้ก่อนเพราะเมื่อสติกลับมาก็พอจะแยกออกแล้วว่ามันคือความฝัน

ซึ่งอาจจะเป็นเพราะมือถือเครื่องเก่าของเราก็ได้ เผอิญวันก่อนจับ N95 ที่ไม่ได้ใช้นานแล้วมาปัดฝุ่นใช้งานชั่วคราว และเพลงที่ตั้งเป็นริงโทนก็ดังขึ้นตอนมีคนโทรเข้ามา

เพลงนี้เป็นเพลงที่เราใช้ตั้งเป็นริงโทนตลอดที่คบกัน.... ก็มีหน้าชาไปเหมือนกัน ภาพเก่าๆที่นึกว่าตัวเองลืมได้ก็กลับมาเกือบจะทั้งหมด

และก็อาจจะทำให้เราเก็บไปฝันคราวนี้ก็ได้

ก็จริงอยู่ถึงมันจะเจ็บปวด แต่มันก็ทำให้เรารู้ว่า "เรายังมีความรู้สึกดีๆอยู่"

ถึงเพลงนี้เราจะไม่เข้าใจความหมายของมันเลย

แต่มันก็กลับมีความหมายกับเรามาก

ก็แปลกดีนะ :)

...

คิดถึงนะ

หวังว่าสักวันเราคงจะได้คุยกันอีก

...เพื่อนเก่า...